De finish! Wat een geweldige Tour de Jes!

Wat hebben we een geweldige Tour de Jes achter de rug. Inmiddels alweer anderhalve week geleden kwamen we maandagavond aan op de Tuinfluiter. Nu we weer een beetje op adem zijn gekomen, na hebben genoten van het weekend en het weer langzaam begint te kriebelen om weer de fiets te pakken, delen we graag onze ervaringen (en een video-sfeerimpressie met foto’s helemaal onderaan het artikel.) Want wat hebben er veel mensen mee geleefd, echt super!

Zaterdagmorgen 17 september was het dan zo ver: we gingen van start. De hele week waren we lichtelijk gespannen, hielden we de weersvoorspellingen goed in de gaten en sliepen we stiekem toch net iets minder dan we eigenlijk wilden. Maar, dit was die zaterdagochtend vrij snel weg. Want met alle aanmoedigingen, mensen die ons uit kwamen zwaaien en alle steuntjes in de rug begon de dag al enerverend. Ook Martijn Dadema, burgermeester van de gemeente Raalte, was er om ons uit te zwaaien. Een verassing voor ons, maar Nicole weet dat natuurlijk wel te regelen. De uitstekend verzorgde faciliteiten (koffie/thee/cake) en aankleding (mooie startboog en startpistool) konden we gelukkig aan Hollewand overlaten. Super geregeld!

Voordat we daadwerkelijk van start gingen stonden we nog even stil bij Jesper. Want wat deze Tour de Jes ons weer (extra) heeft geleerd: wat was, en is, Jesper geliefd en wat heeft hij veel mensen geïnspireerd. Fijn om daar nog even bij stil te staan. En dan die andere topper, Nicole, die mocht het startschot geven. Toen ze dit had gedaan fietsten we, samen met Mees en Jip op kop, weg van de Tuinfluiter, samen met zo’n 15 andere fietsers. Zij konden ons die dag mooi uit de wind houden.

Die eerste dag was het weer, zeker in de ochtend, eigenlijk perfect. Met een zonnetje fietsten we richting Ruurlo, Dingden, Duisburg en uiteindelijk Düsseldorf. En bij iedere stop stond ons geweldige team te wachten en zorgden zij weer voor de nodige aanvullingen. Het hele weekend zijn zij mee geweest en zonder hen hadden we het absoluut niet gered. Complimenten aan het hele team en grootse dank!

De route zelf was het eerste gedeelte, zo’n 100 km, mooi. Maar verder richting Düsseldorf kwamen we steeds meer in stedelijk gebied en met name Duisburg was een waar stoplicht spektakel. Maar ondanks dit, een lekke band, een kleine valpartij en een hagel- en onweersbui was de euforie nog net zo groot toen we in Düsseldorf aan kwamen en daar nog met z’n allen een biertje hebben gedronken aan de Rijn (oké, Laurens en Tom natuurlijk niet..). Fantastisch om deze dag met z’n allen zo te beleven en grote klasse aan de mee fietsers. Iedereen heeft z’n steentje bij gedragen en zijn eigen persoonlijke doelen behaald. De binnenkomst in Düsseldorf was overigens live te volgen op Instagram en deze kun je nog steeds terug kijken. Absoluut de moeite waard, want de verslaggeefsters hebben hun vak gemist.

Waar de meesten nog wat langer in bed konden blijven liggen op zondag, stonden Laurens en Tom om half 8 paraat om de volgende 165 km naar Winterberg te fietsen. Op papier de mooiste route, gezien het landschap en het heuvelachtige gebied. Maar goed, we fietsen niet op papier dus in werkelijkheid was deze dag een stuk minder mooi. Althans, op dat moment. Nu kunnen we er met een erg bevredigend gevoel op terug kijken en was deze dag heroïsch te noemen.

Dat kwam vooral door de regen. Heel veel regen. We hebben maximaal 2 uurtjes droog gefietst en gaandeweg de dag werd het ook steeds kouder. Deze omstandigheden maakten het erg zwaar, maar we hebben het gehaald! Bij de allerlaatste stop twijfelden we echt of we nog wel door moesten fietsen, maar we zetten door en uiteindelijk kwamen we ‘s avonds rond 8 uur aan in Winterberg. Natuurlijk verwacht je dan een warm onthaal, maar niks was minder waar. De dames waren nog eten aan het halen en wij fietsten verloren rond op zoek naar het juiste appartement. Achteraf weer een mooi verhaal.

Naast de regen en de kou kregen we onderweg ook pech aan de achterrem van de fiets van Laurens. Daardoor hebben wij allebei een stukje alleen gefietst (op de fiets van Tom) om toch de hele tocht te volbrengen. Door het snelle schakelen van Loes en Andre hebben Nicole en Marloes de fiets van Andre opgehaald en daar heeft Laurens het laatste stuk op gefietst. Een dag vol tegenslagen, maar erg passend in het ziektebeeld van Jesper. Snel moeten schakelen, door gaan, plannen veranderen, positief blijven en met elkaar er wat moois van maken. Dit is ons, achteraf gezien, goed gelukt! En ook de nabeschouwing via Instagram was mooi om te doen met z’n allen en daar merkten we weer hoeveel mensen met ons mee leefden. Ook dit live verslag is nog steeds terug te zien op ons Instagram kanaal.

Gezien de tocht op zondag hadden we ‘s avonds al besloten om op maandag de route wat in te korten. We zouden starten bij de eerste tussenstop, zodat we nog 225 km zouden fietsen. Gelukkig kon Laurens weer op z’n eigen fiets zitten, want Nicole had op zondag de fiets al laten maken in Winterberg. Nicole had al contact met Heidi (zij had met de uitwisselingen altijd contact met Jesper) en zij heeft een fietsenmaker geregeld. Bedankt Heidi!

Het eerste stuk in Duitsland was erg mooi. We kwamen er eigenlijk toen pas goed achter dat we echt in een mooie omgeving aan het fietsen waren. Heuvelachtig, groen en mooie vergezichten maakten het een stuk aangenamer om te fietsen. Vlak na de eerste tussenstop reden we helaas weer lek en duurde het verwisselen van de (buiten)band langer dan gepland. Gezien het tijdschema en de vele mee fietsers die hier al rekening mee hadden gehouden, besloten we een klein stukje met de auto mee te rijden. In de auto schakelden we snel en hebben we uitgerekend waar we weer moesten opstappen om aan het einde van de dag 200 km op de teller te hebben staan.

Vlak daarna werd het ons wat makkelijker gemaakt, want Jordy en Harrie Bloo kwamen ons uit de wind houden. Geen overbodige luxe, want we merkten echt al wel dat de vermoeidheid goed aanwezig was na de eerste twee dagen. Dit gaf ons dan ook echt een mentale boost en we konden weer even verder. Bij de stop daarna en de stop in Eibergen kregen we nog meer support. Dit heeft ons er absoluut door heen gesleept! In Eibergen stond een heerlijke bord pasta klaar bij Rob en Ine Groen, wat een perfecte laatste tussenstop was. Dank!

Vanaf Eibergen was het nog zo’n 50 km naar Raalte en deze zouden we grotendeels in het donker fietsen. We dachten nog even in de schemer te kunnen fietsen, maar een lekke band gooide vrij snel roet in het eten. Door het snelle optreden van Rob hebben we uiteindelijk verder kunnen fietsen en, alsof het zo bedoelt was, konden we nog een keer gebruik maken van materiaalman Rob, toen we weer lek reden.

De beleving om met een groep van 12 man in het donker te fietsen was ook bijzonder. Extra opletten, zeker met de vermoeidheid in de benen, maar mooi om met z’n allen richting Raalte te fietsen. In Holten pikten we de laatste renners op (die we eigenlijk in Markelo al tegen hadden moeten komen) en met de gehele groep fietsten we richting de Tuinfluiter.

Daar stonden alle supporters bij de finish boog te wachten en wat een onthaal was dat! Om op die manier de Tour de Jes te eindigen gaf ons een enorme voldoening en een gevoel van trots. Het feit dat we Jesper op deze manier, met z’n allen, hebben kunnen eren gaf echt een heel goed gevoel. En dat we ook nog eens meer dan 25.000 euro (doneren kan nog steeds;)) hebben opgehaald maakt het extra bijzonder.

De hele voorbereiding, het gehele weekend, er zat van alles in: plezier, humor, uitdaging, positief blijven, strijd, tegenslag overwinnen, snel schakelen, maar bovenal ook heel veel saamhorigheid. Er zijn zo veel verschillende verhalen en herinneringen gemaakt en de verbinding en het samenkomen met elkaar heeft ons heel veel moois gebracht. Dank aan alle support en steun!