Giro di Jesper – Minder twijfelen, meer doen vanuit Italië!

Jesper lag weer in het ziekenhuis.

“Het zal toch wel weer goed komen met hem?” Mijn eerste gedachte die door mijn hoofd spookte, starende vanaf de veranda de verte van de Adriatische zee in.
“Vast en zeker wel!“zei ik moedgevig tegen mezelf.
“Misschien moet ik hem toch even bellen?“
“Hmmm.. Nee! Daar zit hij vast niet op te wachten nu.“
“Een berichtje via Instagram dan maar!“

Een willekeurige monoloog met mezelf tijdens de laatste maand van je leven. Het leek wel of ik bevroor en de ernst van je situatie niet durfde in te zien. Zo plots was je leven voorbij.

Het was september 2020 dat ik je voor het laatst zag, we gingen samen naar een concert van Fresku in Zwolle. Het was buiten, het regende en door de coronaregels moesten we op stoeltjes plaatsnemen… Niet mijn ideale beleving van een hiphopfeest. Maar dit keer maakte dat niet uit. Want ik was met Jesper! Dat voelt altijd goed!

Precies daarom ging ik ook altijd even bij je langs als ik terugkwam van een buitenlands avontuur. Geen geroddel of slap geouwehoer. Gewoon even zijn, met elkaar connecten, diep van binnen wetende “dat het goed is”. Al hadden we elkaar een jaar niet gezien of gesproken. Dat vond ik zo bijzonder!

Dit keer zat ik dus in Italië. Had ik maar beter opgelet, dan had ik je nog even levend kunnen zien en je persoonlijk kunnen bedanken.

Je was toch altijd mijn grote voorbeeld, zowel binnen als buiten het veld.

Dan kan ik je familie nog de hand schudden tijdens de condoleance. Maarja, dan ben ik dus te laat. Als je twijfelt ben je te laat. Is dat dan de les die je me hebt geleerd? Jij verwoordde dit zelf in ieder geval als “niet sikkeneuren en het leven vieren”.

Dit straalde er ook vanaf! Want ondanks de afstand werd ik via je Instagram Stories toch nog regelmatig door je geïnspireerd. Dan kwam je weer langs: op de fiets, op de camping, met de kinderen. Altijd weer op pad! En dan gingen mijn gedachten weer. “Wow ,Jesper laat eventjes zien dat het allemaal WEL kan!!” “Wat fijn dat het zo goed gaat!” Alsof die bron van energie onuitputtelijk was…

Dat toverde dan weer een lach op mijn gezicht en zo ging ik ook weer vrolijk door met mijn eigen leven. Je liet zien dat ondanks de omstandigheden we altijd een keuze hebben er iets van te maken.

En zodoende nu ook weer! Ondanks jouw dood, een pijnlijke gebeurtenis voor iedereen die jouw lief heeft, wordt dit toch weer omgezet in iets positiefs en blijf je die unieke verbindende factor. Ik wens alle deelnemers veel succes met de ‘Tour de Jes’, een prachtig initiatief van Tom en Laurens!

Ikzelf zal mijn bijdrage leveren door de roze trui te verdedigen tijdens de Italiaanse vooretappe omgedoopt tot de “Giro di Jesper”.

“Vier het leven!” Dat jouw inspirerende stem mag blijven nagalmen tot in de eeuwigheid.