Maak kennis met het Team: deel 1 (Laurens & Tom)

Welkom bij deel 1 van ‘Maak kennis met het team’. Bij een meerdaagse etappe koers hoort natuurlijk een ploegenpresentatie. Van rijders, zowel kopmannen, knechten als klimmers, tot aan ploegleiders, masseurs en organisatietalenten; in deze verhalenserie leer je ze kennen. In deel 1, de kopmannen van deze Tour: Laurens Tepperik en Tom Bloo.

Als kopmannen van de Tour de Jes vinden wij het ontzettend mooi om deze te week te organiseren. Al snel kregen we het idee om ‘iets’ te organiseren voor Jesper, als eerbetoon. Dat idee ontstond al gedurende Jesper’s strijd in de laatste maanden. De strijd die hij leverde vonden wij enorm bewonderenswaardig. Mede dat, en de manier waarop hij in het leven stond, zorgden er bij ons voor om serieus na te denken over dit eerbetoon.

Maar wat en hoe organiseer je zoiets? Daar hebben we onze hersens een tijdje voor laten kraken. We waren er al snel uit dat we een mooie fietstocht wilden organiseren. Jesper fietste veel en wij zijn fanatieke wielrenners. Dat element moest er dus in. Tweede element: Duitsland. We wilden hoe dan ook iets met Duitsland doen. Iedereen die Jesper kende zal weten wat voor liefhebber hij was. Tot slot wilden we allebei een échte uitdaging aan gaan. Een strijd zoals Jesper heeft geleverd kunnen (en willen we) niet nabootsen, maar een strijd leveren op de fiets: dat wilden we allebei. Met deze fietsweek hebben we alle elementen erin zitten. Zowel organisatorisch als sportief een ontzettend mooie uitdaging waar we allebei erg veel zin in hebben.

Sportief gezien is dit voor ons allebei de grootste uitdaging tot nu toe. Gelukkig kunnen we ons optrekken aan elkaar en hebben we beide een sportieve achtergrond. Laurens heeft lange tijd gevoetbald en is zich daarna gaan richten op zowel hardlopen als wielrennen: een alleskunner dus. Iets wat nodig is om deze week door te komen. Afgelopen jaren is hij zich steeds meer gaan richten op het wielrennen en mountainbiken. Vorig jaar heeft hij in de Alpen al even kunnen ervaren wat het is om een klim met behoorlijk wat hoogtemeters te trotseren. Dit jaar heeft hij zijn stalen rots de ‘Bulls’ ingeruild voor een mooie Cube racefiets. Daar kan het dus niet aan liggen. Eigenschappen van Laurens: een echte doordouwer, kan lange tijd op de macht fietsen met het mes tussen de tanden en zal nooit opgeven.

Tom fietst al wat langer nadat hij op jonge leeftijd gestopt is met voetballen. Meerdere eendagskoersen heeft hij de afgelopen jaren al gefietst, maar een dergelijk lange meerdaagse koers heeft hij nog niet op zijn palmares staan. De winter gebruikt hij om met de mountainbike door de bossen te crossen en sinds kort heeft hij ook de gravel routes ontdekt. Ook bij hem kan het aan het materiaal niet liggen. Zijn Scott, die hij toch geruime tijd heeft gebruikt, staat momenteel op de Taxc en heeft plaats moeten maken voor een gloednieuwe Willier. Eigenschappen van Tom: een echte diesel, kan versnellen in de versnelling en kan lange tijd in het rood rijden.

We waren er gezamenlijk al snel over uit dat we dit wilden organiseren. Onze vriendschap met Jesper is eigenlijk op latere leeftijd ontstaan. Tom kende zowel Laurens als Jesper al goed en op een gegeven moment ontstond het idee om een weekend naar Londen te gaan. Daar, in het nachtleven van Londen (zie ook de foto met onze jonge koppies;)) en op Craven Cottage bij voetbalclub Fulham, merkten we al snel we dat vaker zouden doen. Zo hebben we in de jaren daarna nog vele mooie herinneringen opgebouwd. Bijvoorbeeld een weekendje Düsseldorf, meerdere feestjes en concerten, drankjes of een hapje in de stad en een Escape Room. Bij dat laatste was Jesper er overigens van overtuigd dat we een 06 nummer moesten bellen die hij door het raam buiten op een container zag staan. Dit bleek overigens gewoon een nummer van een bouwbedrijf te zijn.

Ook hebben we onze persoonlijke herinneringen en onze persoonlijke redenen om deze tocht te fietsen.

Als neef(je) van Nicole leerde ik (Tom) Jesper kennen toen zij iets met elkaar kregen. Jesper was eigenlijk al vrij snel onderdeel van de familie Groen en paste met zijn sportieve interesses daar goed tussen. Later ging ik steeds vaker met Jesper om en pakten we af en toe de tennisrackets om een potje te tennissen. Ik kan me nog goed herinneren dat Jesper nooit echt fanatiek was en erg goed tegen zijn verlies kon (…..). Later hebben we met z’n drieën (en de dames) vaak afgesproken en leuke dingen gedaan. Speciale herinnering hou ik aan de revalidatie van Jesper na zijn laatste levertransplantatie. Als fysiotherapeut heb ik Jesper toen mogen begeleiden en van dichtbij kon ik mee kijken hoe vastberaden hij was om goed te herstellen. Zijn gedrevenheid, eigenwijsheid, doorzettingsvermogen en focus zal ik nooit vergeten. En hoe hij, ook toen, nog steeds aandacht en interesse had voor anderen vond ik erg bewonderenswaardig. De manier waarop hij in het leven stond, daar kunnen velen nog van leren. Deze fietstocht zie ik als een mooie uitdaging, een echt eerbetoon en een mooie manier om Jesper in leven te houden.

Een weekend weg naar Londen, daar startte destijds een hechte vriendschap. Daar waar Tom en ik nog bezig waren om te ‘landen’ in een nieuwe omgeving, wist Jesper vaak al precies wat hij wilde zien en doen. Goed voorbereid en met een brede algemene kennis en interesse enthousiasmeerde hij ons om het maximale uit een kort weekend te halen. Dit typeerde hem natuurlijk; pak wat je pakken kan, vier het leven en leef….alsof het je laatste dag is. Deze laatste tekst, gallend door Jesper in een vol uitvak bij de promotie van Go Ahead Eagles in Volendam, bleek later goud waard en inspireerde ons om doelen te stellen als herrinering aan een prachtige vriend!

Naast de weekendjes weg, stonden uitjes naar voetbalwedstrijden, concerten en het theater ook regelmatig op de planning. Naast de mooie ervaringen leeft de muziek ook voort; een favoriete band van ons van de laatste jaren, Son Mieux, is te horen in het overzichtsfilmpje op deze website van de etappes van Raalte naar Alpe d’Huez. En alsof de tekst symbool staat voor deze aankomende tocht, krijg ik telkens weer kippenvel bij het beluisteren van de muziek:

I take the wheel and drive

Say my last goodbye

Take the wheel and drive

I leave my past behind

For the great unknown

Say my last goodbye

For the great unknown

I leave my past behind

Al met al hebben wij ontzettend veel zin in de tocht. En eigenlijk niet alleen de tocht, maar de hele weg er naar toe. We merken nu al dat het echt begint te leven, niet alleen bij ons, maar ook bij vele anderen. De komende periode proberen we nog genoeg blogs te schrijven en zullen we jullie meenemen in de vorderingen. Van de organisatie, maar ook van onze trainingen. Want dat is voor de komende periode wel nodig: trainen!