Vier het leven!

Toen Tom en Laurens bij mij kwamen om hun ideeën met mij te bespreken had ik nooit gedacht dat het zo groot ging worden, echt fantastisch wat deze 2 mannen al hebben gedaan en zoveel respect voor hen dat ze deze tour gaan maken. Een strijd net zoals Jesper mijn man dit heel lang heeft gedaan tegen zijn ziekte.. Jesper heeft gelukkig ook echt geleefd en alles uit het leven gehaald en we genoten heel erg van de kleine dingen.

Zo gingen Jesper, Mees, Roos en ik ook vaak een rondje op de fiets, naar Deventer, Zwolle of in Duitsland. Jesper zorgde altijd weer voor mooie routes, vaak via knooppunten want zoals Jesper zei dan kom je langs de mooiste plekken. Samen op de elektrische fiets waren die momenten altijd heel fijn. Eten en drinken mee om tussendoor ergens te picknicken. Mooie herinneringen. 

Ook ging Jesper vaak met Mees en Roos op pad. Wanneer ik een late dienst had of in het weekend moest werken ging Jesper veel naar buiten met de kinderen en ging dan een rondje op de fiets om dan bij bijv mijn opa op bezoek te gaan, dat zegt toch wel veel over hoe sociaal Jesper was en hij vond het oprecht leuk. Toen de kinderen wat jonger waren was dat niet alleen voor de gezelligheid maar ook om de kinderen weer even te vermaken haha.
Een ontzettend trotse vader was Jesper.

Jesper wilde ook heel graag met de kinderen op fiets vakantie omdat hij dit vroeger met zijn ouders en broer Lars ook vaak had gedaan. 3 jaar geleden in de mei vakantie, toen ik geen vakantie had, is hij met Mees en Roos 60 km helemaal naar Duitsland gefietst, waar zijn moeder Gemma destijds woonde. De dag erna terug naar Hengelo gefietst waar ze hebben overnacht bij Sylvia. De derde dag weer terug naar Raalte.  Jesper was op zijn allergelukkigst die periode. Hij zat goed in zijn vel en wilde daar dan ook optimaal van genieten want hij wist dat het ook zo weer anders kon zijn.

Mijn relatie met Jesper omschrijf ik dan ook als een rollercoaster, van extreem genieten naar hele zware en onzekere periodes in het ziekenhuis in Groningen, want wat heeft hij daar vaak gelegen. Even kort over het UMCG, het klinkt misschien gek maar het voelde ook altijd weer als thuiskomen op afdeling c3. Ik kwam daar ook al vanaf mijn 18e. Daar hebben heel veel lieve verpleegkundigen en artsen voor Jesper en ons gezorgd. Ik ben ze daar heel dankbaar voor en daarom is deze actie voor de MLDS ook zo bijzonder en goed. Wat ze allemaal voor Jesper hebben gedaan zodat hij zijn leven zo goed mogelijk kon leven is echt fantastisch. We hebben het leven echt gevierd. Jespers vader zei na het overlijden, Jesper is helaas maar 35 geworden maar heeft geleefd voor iemand van 70. Hij heeft alles uit het leven gehaald en ik ben heel blij dat ik daar 16 jaar onderdeel van heb mogen zijn.

Onze laatste fietstocht samen was begin mei vorig jaar, toen mocht Jesper even een dagje met verlof, hij stelde gelijk voor om samen te gaan fietsen. Hij was op dat moment al heel ziek maar toch hebben we het gedaan, hij genoot die dag ook al wisten we dat dit misschien de laatste keer zou kunnen zijn.

Tom en Laurens, bedankt voor jullie mooie vriendschap. Jullie zijn toppers, ik weet zeker dat Jesper ongelooflijk trots op jullie is en tijdens de hele tour bij jullie is ☆ zet hem op!!